این طور نبود که لیز طراحی کردن را دوست داشته باشد و یا حتی استعداد خاصی در طراحی داشته باشد. ولی هر چه بود تکلیف مدرسه بود و باید از بازدید آن روز یک سری طراحی انجام می دادند. آن روز هرچه که به زره هایی که برای نمایش گذاشته بودند خیره شد نتوانست خودش را راضی کند که چیزی بکشد. با خودش فکر کرد که آخر طراحی کردن از چیزی که اینجاست و ثابت است وهیچ چیز اطرافش حرکت نمی کند چه لذتی دارد، چه فایده ای دارد. آدم بهتر است برود سراغ یک موجود زنده. حداقل می شود امید داشت که در آنها می شود موقعیتی را یافت که کس دیگری قبل تر ندیده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر