چند سال پیش، میان علاقه مندان به سینما در یکی از تالارهای گفتگوی موسسه کرایتریون این بحث مطرح شده بود که تعریف سینمای خالص چیست. بعضی ها بر این باور بودند که ویژگی رسانه‌ای نکته کلیدی ماجراست و فیلم ناب چیزی است که سینما و تنها سینما می تواند آن را به نمایش درآورد. دیگران نظرشان بیشتر بر شهود استوار بود، که در آن سینمای خالص تمام معیار های عقلی را برای رسیدن به دل و جان آدم در می نوردید. در عین حال همه بر این قضیه متفق القول بودند که خلوص سینما را نمی شود به تعدادی تکنیک و یا مشخصه های ویژه که خود در نوبه خود بوسیله چیزی غیر قابل تعریف تعریف شده اند کاهش داد. شاید که این پیشنهاد برای منتفدان سینما چندان خوشایند نباشد وقتی که نشود فیلمی را که دقیقاً تمام مشخصات رسانه مورد نظر را نشان می دهد را به وسیله کلمات بیان کرد و تنها به احترامش سکوت کرد.
با همه این حرف ها تعریفی از سینمای ناب که نتواند لوایاتان، اثر تجربی و تقریباً بدون گفتگوی لوسیان کَستینگ تیلور و وِرِنا پاراول درباره یک قایق تجاری ماهی گیری در اطراف سواحل ماساچوست در شمال آمریکا، را در بر بگیرد تقریبا محال است. کریس چانگ در شماره ژانویه/فوریه فیلم کامنت نوشته بود، لوایاتان مشخص کننده نقطه ایست که در آن زبان شکست نمی خورد بلکه به حد تواناییش می رسد. در تمام مدت ۸۷ دقیقه فیلم تصویر از داخل تعداد زیادی دوربین نشان داده می شود که با موج های آب پوشانده می شوند، در آب غوطه ور می شوند، به زیر اب می روند، زیر اجساد ماهی های مرده دفن می شوند و در لحظاتی حتی با مرغ های دریایی برخورد می کنند. همه این ها کافی است تا حسی را در بیننده اش ایجاد کنند که اولین سینما رو ها در بیش تر از یک قرن پیش داشتند. متحیراز قابلیت سینما برای واداشتشان برای دیدن از چشم دیگری، چشمی که خودشان هیج وقت نمی توانند داشته باشند، جایی در گذشته دور، یک دنیای خیالی و یا حتی عرشه یک کشتی ماهیگیری در میانه طوفان. برای همین توصیف لوایاتان بدون انعکاس آن چیزی که بیینده اش تجربه کرده است تقریبا کاری غیر ممکن است.
با همه این حرف ها تعریفی از سینمای ناب که نتواند لوایاتان، اثر تجربی و تقریباً بدون گفتگوی لوسیان کَستینگ تیلور و وِرِنا پاراول درباره یک قایق تجاری ماهی گیری در اطراف سواحل ماساچوست در شمال آمریکا، را در بر بگیرد تقریبا محال است. کریس چانگ در شماره ژانویه/فوریه فیلم کامنت نوشته بود، لوایاتان مشخص کننده نقطه ایست که در آن زبان شکست نمی خورد بلکه به حد تواناییش می رسد. در تمام مدت ۸۷ دقیقه فیلم تصویر از داخل تعداد زیادی دوربین نشان داده می شود که با موج های آب پوشانده می شوند، در آب غوطه ور می شوند، به زیر اب می روند، زیر اجساد ماهی های مرده دفن می شوند و در لحظاتی حتی با مرغ های دریایی برخورد می کنند. همه این ها کافی است تا حسی را در بیننده اش ایجاد کنند که اولین سینما رو ها در بیش تر از یک قرن پیش داشتند. متحیراز قابلیت سینما برای واداشتشان برای دیدن از چشم دیگری، چشمی که خودشان هیج وقت نمی توانند داشته باشند، جایی در گذشته دور، یک دنیای خیالی و یا حتی عرشه یک کشتی ماهیگیری در میانه طوفان. برای همین توصیف لوایاتان بدون انعکاس آن چیزی که بیینده اش تجربه کرده است تقریبا کاری غیر ممکن است.
لینک دانلود فیلم رو هم دارید؟
پاسخحذفنه متاسفانه، فیلم جدیدتر از اینه که برای دانلود اومده باشه ولی اگه پیدا کردم خبرش رو می دم
حذف