سینمای تنهاها - یادداشت هشتم

مردی که آنجا نبود - ۲۰۰۱ - آمریکا

نمی شود که اینجا یاد داشت راجع به تنهایی نوشت و از اد کرین یادی نکرد. اد آراییشگر ساده ای بود. یک آدم معمولی مثل من، از همان هایی که شلوارش را یک پا یک پا می پوشید*. تنها مشکل اینجاست که از اد نوشتن کار ساده ای نیست. اد را انگار که باید تجربه کرد. آدم دلش می خواهد برود و روی صندلی آرایشگاه اد بنشیند و در سکوت به صدای پک هایی که به سیگارش می زند گوش کند، برود و در سکوت با اد نفس بکشد. اینقدر نفس بکشد تا نفس هایش با اد تنظیم شود و بعد در آن فضای ساکت آرایشگاه بتواند یک مقداری از تک گویی های درون سر اد را شریک شود. ولی مسئله این است که اد یک آرایشگر ساده است، آدم به راحتی از کنارش رد می شود بدون اینکه متوجه شود. به قول وکیلش که شما باورتون می شه که این آدم ساده بتونه این کار ها رو بکنه.

*They're just people like you and me. They put their pants on one leg at a time just like you and me