یه وبلاگی هم باشه به اسم «نگارندهی این سطور». صاحب وبلاگ هرروز بیاد تیتر مهم‌ترین خبر روز رو بنویسه، پایینش هم نظر موافق یا مخالفش رو در یک سطر به اطلاع برسونه.
مثلا خبر این باشه: «کشتار ده‌ها فوک دریایی در ساحل ملایر» نگارنده هم زیرش بنویسه «نگارندهی این سطور با کشتار ده‌ها فوک دریایی در ساحل ملایر مخالف است».
یا خبر این باشه: «اهدای سه میلیون آی‌پاد به کودکان ملایری» نگارنده زیرش بنویسه «نگارندهی این سطور با اهدای سه میلیون آی‌پاد به کودکان ملایری موافق است».
بعد از یه‌مدت، وقتی این حرکت استمرار داشته باشه، بعد از چندسال، همه عادت می‌کنن کم‌کم که هرروز به اون وبلاگ سر بزنن؛ به خودشون بگن «بریم ببینیم نگارندهی اون سطور، ام‌روز با چی مخالفه و با چی موافق».
آخرش بعد از چندسال یهو یه‌روز دیگه اون وبلاگ به‌روز نشه... یعنی دیگه هرگز به‌روز نشه... آخرین پُست اون وبلاگ هم این باشه «افراد غم‌گین حافظه‌ی به‌تری دارند» زیرش هم نوشته شده باشه «نگارندهی این سطور، با حافظه‌ی به‌تر مخالف بود..». و دیگه هرگز به‌روز نشه.
مثلا خبر این باشه: «کشتار ده‌ها فوک دریایی در ساحل ملایر» نگارنده هم زیرش بنویسه «نگارندهی این سطور با کشتار ده‌ها فوک دریایی در ساحل ملایر مخالف است».
یا خبر این باشه: «اهدای سه میلیون آی‌پاد به کودکان ملایری» نگارنده زیرش بنویسه «نگارندهی این سطور با اهدای سه میلیون آی‌پاد به کودکان ملایری موافق است».
بعد از یه‌مدت، وقتی این حرکت استمرار داشته باشه، بعد از چندسال، همه عادت می‌کنن کم‌کم که هرروز به اون وبلاگ سر بزنن؛ به خودشون بگن «بریم ببینیم نگارندهی اون سطور، ام‌روز با چی مخالفه و با چی موافق».
آخرش بعد از چندسال یهو یه‌روز دیگه اون وبلاگ به‌روز نشه... یعنی دیگه هرگز به‌روز نشه... آخرین پُست اون وبلاگ هم این باشه «افراد غم‌گین حافظه‌ی به‌تری دارند» زیرش هم نوشته شده باشه «نگارندهی این سطور، با حافظه‌ی به‌تر مخالف بود..». و دیگه هرگز به‌روز نشه.
پ.ن.: این نوشته مال من نیست. از نوت های حسین نوروزی روی یک پست قدیمی در مرحوم گودر اومده. ولی امشب بدجوری یادش افتادم. همش توسرم می چرخه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر