خوبیش این است که یک جایی است که در آن یک فرش کوچکی است و آدم می تواند پای برهنه اش را بگذارد روی فرش و انگشت های پایش را تا آنجا که می تواند از هم باز کند تا موهای کوتاه و نرم فرش برود لای انگشت های آدم، آدم را قلقلک دهد و آدم با خودش خیال کند که الان موهای فرش با تک تک عصبهای پایش در تماس است. خوبیش این است که مهم نیست چقذر فاصله است، آدم امید دارد و می داند که به آن جا بر می گردد و می تواند که پایش را دوباره روی فرش بگذارد و آرام شود. خوبیش این است که خوبی زیاد دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر